Czerwiec to czas kwitnienia białej i czerwonej koniczyny. Tę niepozorną i pospolitą roślinę spotkać można na łąkach i polach, a także na miejskich trawnikach. Nadaje się na paszę dla zwierząt gospodarskich, służy też zdrowiu.
Koniczyna zaliczana jest do roślin bobowatych, ale traktowana jako chwast. To miododajna roślina, chętnie odwiedzana przez pszczoły.
– Ta mała roślinka, oprócz zastosowania w żywieniu zwierząt może być traktowana jako surowiec zielarski – mówi Iwona Stanek z Zespołu Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego im. Ziemi Sandomierskiej w Sandomierzu.
W rolnictwie uważana jest za roślinę wskaźnikową. Tam, gdzie pojawiają m.in. koniczyna polna, szczaw czy fiołek trójbarwny gleba ma niskim pH.
Koniczyna czerwona
– Koniczyna czerwona, inaczej zwana łąkową, ze względu na właściwości ma zastosowanie w ziołolecznictwie, ale uprawiana jest również do celów rolniczych na żyznych i zasobnych w wodę glebach i pastwiskach – stosuje się ją jako składnik paszy dla bydła. Jest też wykorzystywana w kosmetyce oraz jako dodatek do potraw – mówi Iwona Stanek.
Dla lecznictwa cenne są głównie jej kwiaty, które to zawierają przede wszystkim witaminy A, B, C, E oraz witaminę P, a także mikroelementy: potas, wapń, magnez, żelazo, fosfor, chrom, selen, miedź i cynk. Jednymi z najbardziej cennych składników są izoflawonoidy, które wykazują działanie podobne do działania estrogenów.
Koniczyna biała
– Koniczyna biała, o białych kwiatach jest bardzo pospolita na naszych terenach. Traktowana jest jako uciążliwy chwast w uprawach i jednocześnie cenna roślina pastewna, bogata w białko. Również jest rośliną miododajną i kryje bogactwo witamin i minerałów, w tym witaminy A, B2, B3, C i E, a także magnez, potas, chrom i wapń – wyjaśnia Iwona Stanek.
Koniczyna biała stosowana jest również w kuchni. Do suszenia najlepiej nadają się kwiatostany koniczyny oraz liście.
