Sosna w Polsce jest wszechobecna. Najpopularniejszym gatunkiem jest sosna zwyczajna, zwana również pospolitą. Jej żywica stosowana jest w przemyśle farmaceutycznym i wyrobie kosmetyków, a drewno – w budownictwie, stolarce, przy produkcji mebli i w snycerstwie. Cenne są także jej igły, z dodatkiem których powstają smaczne oleje i oliwa.
Dawniej wierzono, że sosna symbolizuje długowieczność, zdrowie i siłę. W wierzeniach ludowych wiązano z nią długowieczność, sprawiedliwość, mistycyzm, odwagę. Drzewo to było czczone przez Słowian, starożytnych Greków i Rzymian. Istotną rolę sosna odgrywała także w kulturze Chin i Japonii. Jej korzystne działanie na ludzki organizm dostrzeżono już tysiące lat temu.
Herbatą z sosnowych igieł leczono infekcje nosa i zatok oraz stosowano ją na wzmocnienie organizmu, napar miał też zapobiegać szkorbutowi. Herbatka z igieł sosny to do dzisiaj prosty i naturalny sposób na infekcje a także wzmocnienie odporności. Wszystko dzięki witaminie C i olejkom eterycznym, w które jest bogata sosna.
Właściwości herbaty z igłami sosny docenia się w leczeniu długotrwałego przeziębienia i stresu. Dorośli mogą wypić cztery filiżanki tego napoju dziennie.
Sosnowe igły warto dodawać także do oleju lub oliwy. Aromatyczny tłuszcz o delikatnym leśnym zapachu świetnie współgra z delikatnymi serami, twarożkiem z nowalijkami, grillowaną cukinią i innymi warzywami. Dodaje im leśnego smaku i zapachu. Olej i oliwa sosnowa znakomicie komponują się też z białym pieczywem. Ze świeżych igieł sosny można zrobić również cukier puder do deserów, który przypomina wyglądem watę cukrową. Niezła jest też sól sosnowa, którą można posypać jajka na miękko, bądź dodawać ją do wszelakich zup, sosów, a nawet delikatnego mięsa.
Fot. Pixabay
Olej sosnowy
Składniki: kilka gałązek sosnowych, ½ l oleju słonecznikowego.
Sposób przygotowania: Świeże pędy sosnowe wkładamy do słoja i zalewamy olejem – gałązki powinny być całkowicie zanurzone. Zakręcamy szczelnie, następnie odstawiamy w słoneczne, ciepłe miejsce; co kilka dni wstrząsamy. Po około czterech tygodniach olej przejmie zapach sosny. Podobnie jak w przypadku oliwy, olej sosnowy najlepiej robić z młodych pędów sosny, ale można go przygotować w środku lata. Olej doskonale nadaje się do smażenia dziczyzny lub pieczenia ziemniaków.
Przepis podała: Bogumiła Grabowska (archiwum Lasów Państwowych).
