Podłoża do upraw, aby mogły być legalnie wprowadzane do obrotu muszą spełniać wymagania produktu nawozowego UE lub też posiadać pozwolenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na wprowadzanie do obrotu. Wprowadzane do obrotu mogą być również podłoża do upraw na podstawie wzajemnego uznawania towarów. Niedozwolona jest sprzedaż podłoży do upraw, które nie zostały legalnie dopuszczone do obrotu.
Dodatkowo, każde podłoże do upraw, niezależnie od podstawy prawnej dopuszczenia do obrotu, musi być odpowiednio oznakowane i zawierać informacje identyfikujące dany produkt, a także musi spełniać kryteria jakościowe oraz w zakresie dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń.
Podłoże do upraw jest to materiał inny niż gleba, w którym uprawia się m.in. rośliny. Podłoża do upraw różnią się od siebie zarówno pochodzeniem, składem, jak i wymaganiami jakościowymi. Do podłoży uprawowych zalicza się takie materiały jak wełna mineralna, czy przetworzony torf, ale także różne mieszanki, np. mieszankę torfu z włóknem drzewnym, keramzytem itp.
Ważnymi parametrami przy wyborze odpowiedniego podłoża do upraw jest m.in. pH oraz zasolenie. Podłoża do upraw powinny być dobierane w zależności od wymagań uprawianych w nich roślin (np. borówka amerykańska wymaga kwaśnego podłoża o pH w granicach 3,5-4,5). Wybór odpowiedniego podłoża determinuje zarówno jakość, jak i ilość plonów.
Zastosowanie podłoża do upraw niedopuszczonego do obrotu, a tym samym niesprawdzonego pod względem wymagań jakościowych oraz zanieczyszczeń może być przyczyną złego wschodu, wzrostu i plonowania roślin.
