Do ciasta albo na kompot – trwa sezon na rabarbar ogrodowy. To zdrowe warzywo o kwaśnym smaku, często uprawiane w ogródkach. Warto założyć jego plantację.
Rabarbar ogrodowy to inaczej rzewień zwyczajny. Bylina do Europy została sprowadzona ze Środkowej Azji Środkowej, Bułgarii i południowej Syberii. Dobrze rośnie w polskim klimacie, lubi miejsca zacienione, ale w miejscach słonecznych i osłoniętych od wiatru i chłodu plonuje lepiej i wcześniej. Najlepiej na żyznych, wilgotnych glebach o obojętnym odczynie.
– Plantację rabarbaru najlepiej założyć po zasileniu gleby obornikiem. Rośliny wysadza się we wrześniu, aby przed zimą zdążył się ukorzenić. Rabarbar nie jest pracochłonną uprawą, wymaga niewiele – obfitego nawożenia obornikiem co 2-3 lata, a nawozami mineralnymi wiosną i nie później niż do połowy lata – mówi Edward Galus, prezes Okręgu Świętokrzyskiego Polskiego Związku Działkowców.
Częścią jadalną rabarbaru są długie i grube ogonki liściowe w kolorze czerwonym, różowym lub zielonym. Ta część rośliny jest bogata są w witaminę C, kwas jabłkowy i znaczną ilość kwasu szczawiowego. Ogonki liściowe zawierają 0,5 g białka, 4,6 g węglowodanów oraz 0,1 g tłuszczów. Są w nim cenne makroelementy, jak fosfor, wapń, magnez, potas, sód oraz mikroelementy – jod, żelazo, cynk, mangan.
Jak pielęgnować uprawę rabarbar?
– Roślina przede wszystkim wymaga usuwania chwastów, wzruszania ziemi, a wiosną usuwania pędów kwiatostanowych, ponieważ pozostawione, źle wpływają na plon.
Jak informują plantatorzy, zbiór rabarbaru zaczyna się w drugim, trzecim roku po posadzeniu, od końca kwietnia co około tydzień, gdy łodygi, a tak naprawdę ogonki osiągają 25-30 cm długości. Wyrywa się je po kilka liści, nisko nad ziemią. Nie powinno się zbierać więcej niż 1/3 liści z każdej rośliny. Rabarbar najlepiej plonuje w 5-7 roku uprawy.
Ale mimo cenionego smaku, rabarbar należy jeść z umiarem, zawiera bowiem kwas szczawiowy, który spożyty w większych ilościach może być szkodliwy dla człowieka. Częste spożywanie tego warzywa nie jest wskazane.
