RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Andzia” [POSŁUCHAJ]

Ryszard Biskup przygląda się twórczości ludowej. Stara się odkryć co też muza podpowiada ludowym twórcom. Dzisiaj pod lupą redaktora „Andzia”.

Pozornie najlepsze w życiu jest to, co się kiedyś tam niekoniecznie dobrze zaczyna, ale finał posiada za to najlepszy z możliwych, bo oczekiwany. Mówiąc wprost i bez owijania w bawełnę, wszystko się rozumie. Jest jak w uczonych książkach, poukładane na swoim miejscu, ma określony precyzyjnie swój początek i koniec. Można na te – zgoda, zgoda – truizmy wzruszać ramionami, ale tak zawsze było, jest i będzie. Choćby w przypadku prostym, jednoznacznym, oczywistym jakim jest krótka rozmowa dzielnego chłopaka z panienką. Jak ona do lasu, to on zaraz za nią. Dziewczę płoche wybrało się nazbierać, dajmy na to, jagód, bo panienki już tak mają, tak są zaprogramowane, że gdy idą samotnie w ostępy czy głusze, to po nic innego tylko do skubania z runa owoców. No bo na co i po co niby miałyby iść w gęstwinę? Tylko i wyłącznie w zbożnym, słusznym celu. To każdy wie doskonale. To każdy rozumie! Co w takim przypadku robi odnoga z piekła rodem? To alter ego pracowitej dziewczyny? A bałamuci! Już taką naturę ma w sobie, już tak jest zaprogramowany, że nic innego nierobi tylko czyha… Kombinuje jakby tu niewinne dziewczę chwycić i zaraz na złą drogę poprowadzić. Na manowce wyciągnąć, życie poplątać, w zakłopotanie wprawić. Czy się to komuś podoba czy nie, dramat ma akcenty poukładane zgodnie z logiką i zasadami, które obowiązują od pokoleń. Nie ma to większego znaczenia. Najmniejszego. Jakikolwiek opór, próba tupnięcia nogą obutą w elegancki trzewik nie ma sensu. Poszłaś moja luba do lasu na jagody z dzbankiem? No poszłaś. Nazbierałaś runa jak się patrzy, jak należy, jak potrzeba? No jak najbardziej! Nazbierałaś. To dawaj mi tu zaraz, siadaj obok mnie i wioooo. Jedziemy w szeroki świat, do mnie, do chałupy. Na takie dictum każda, ale to każda dziewczyna nie ma żadnego argumentu. Jak mówi, że on kocha to znaczy, miłuje, czyli nie kłamie i nie mami. Nic innego nie pozostaje tylko z okazji jaka się przytrafiła trzeba skorzystać. Bo innej – życie zna doskonale takie przypadki – może już nigdy nie być!!!