RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Gazeta” [POSŁUCHAJ]

Ryszard Biskup przygląda się twórczości ludowej. Stara się odkryć co też muza podpowiada ludowym twórcom. Dzisiaj pod lupą redaktora „RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Gazeta” [POSŁUCHAJ].

Gorzkie niczym cykuta żale, litania skarg i opowieść o niesprawiedliwości, jaka spotkać może każdego zagubionego w tym okrutnym świecie gościa. Bohater naszego dzisiejszego, wyśpiewanego dyszkantem referatu, zamiast – jak każdy – zachować umiar i rozwagę, postanowił życie złapać za kark i ułożyć sobie po swojemu. A gębą, solidnego i majętnego. Przygiąć kolanem do ziemi, chwycić za oszywkę, nie popuścić! Trzymać po pańsku, jak się należy. Co się takiego stało, co się wydarzyło, skąd takie, a nie inne akurat karkołomne pomysły? Ano z ogłoszenia, z inseratu w gazecie. Z pułapki zastawionej na wydawać by się mogło rozważnego, rozsądnego człowieka. Nasz bohater wyczytał otóż prasowy anons. To i zaraz uwierzył w wydrukowany inserat. Pani szuka pana. Tak stało czarno na białej płachcie gazety. Nie jakiegoś tam pierwszego lepszego brzegu, takiego nic nie wartego chłystka. Tylko solidnego, uczciwego, ma się rozumieć, bogatego rolnika. Jak z obrazka, jak się patrzy i jak najbardziej – należy. Chłopa pełną gębą. Takiego nie z morgami, ale ma się rozumieć, z hektarami. Bogatego i solidnego, z gospodarką jak należy. To i popatrzył ten nasz bohater uważniej w lustro, włosy na bok elegancko zaczesał. Przyjrzał się jeszcze raz swojemu odbiciu w zwierciadle. I zdecydował bez większego namysłu. Jam ci jest, jam to jak nic. Mnie, a nie kogo innego ta pani z miasta poszukuje i potrzebuje! Bo nikt inny, ino jam ci. Jam ten jeden jedyny, poszukiwany i oczekiwany. Pół biedy, że był akurat tak, a nie kompletnie inaczej, pomyślał. W końcu każdy posiada swoje prawo do dobrego samopoczucia i radości ze spoglądania w swoje odbicie. Cały kłopot i klops, że nasz gość omotany inseratem ruszył z kopyta. Chwycił w łapy swoją szansę na odmianę życia, ruszył w kuszący, bo przecież szeroki świat. Wbity w nowy garnitur i skropiony wodą „Być może” potarabanił się do stolicy na randkę. I co się okazało? A nic! Wyszło na to, że kiełbasa nie dla psa. O czym chłopina z kapeli dotkliwie się na własnej skórze przekonał. Miało być inaczej, a wyszło jak zawsze.