RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Marysiu, Marysiu” [POSŁUCHAJ]

Ryszard Biskup przygląda się twórczości ludowej. Stara się odkryć co też muza podpowiada ludowym twórcom. Dzisiaj pod lupą redaktora „RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Marysiu, Marysiu” [POSŁUCHAJ].

Wiejskie love story zaczynało się – co wie każdy – zwykle na zabawie w remizie. W dzisiejszych szalonych i skomercjalizowanych czasach natomiast na dyskotece. Gdzie tylko młodzi szaleją przy dzikich rytmach muzycznych kapel, ale również realizują mniej lub bardziej udane pomysły na zwoje życie. Pójdzie Mary na zabawę panienką, a do domu wróci już jak nie narzeczona to może żona. Wszystko zależy od temperamentu, okazji, szczęśliwego – albo i nieszczęśliwego – przypadku, zbiegu okoliczności, od jednego momentu. Każdy kto zna życie, doskonale to zna i wie o co w tym wszystkim tak naprawdę biega. Decyzje i szał uniesień w trakcie zwyczajnej zdawać by się mogło zabawy mogą być jednak brzemienne i nie zawsze takie jak wydawało się na samym początku przypadkowego nawet spotkania. No bo, co z tego, że było miło i przyjemnie jak teraz, po chwili, trzeba łykać gorzkie łzy? Albo bić się z myślami, od których puchnie głowa i brakuje tchu w piersi? Zbałamucić rozparzoną nadziejami na lepsze życie panienkę nietrudno, no dobra, ale co dalej? No co dalej? Jak to wszystko teraz elegancko w kartonowe pudło po butach poukładać? Co z tym bagażem wyniesionym z zabawy zrobić, jak się z tym wszystkim uporać? Chłopak, który smalił cholewki, trząsł w ekstazie grzywą płowych włosów teraz łyka ślinę i kombinuje, jak się tu teraz, w ten powszedni dzień wymigać od złożonych wczoraj w nocy świątecznych obietnic. Bo po niedzieli zawsze jest dzień powszedni. Na domiar złego nie zawsze słoneczny, bo nie raz i dwa słotny taki, że klękajcie wszystkie narody. No i masz teraz babo placek, który – jak się może okazać – nikomu akurat nie przypadł do gustu i nikomu nie smakuje.