RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Świętokrzyskie góry” [POSŁUCHAJ]

Ryszard Biskup przygląda się twórczości ludowej. Stara się odkryć co też muza podpowiada ludowym twórcom. Dzisiaj pod lupą redaktora „RYM SIĘ NIESIE PO POLU PO LESIE. „Świętokrzyskie góry” [POSŁUCHAJ].

Starsze pokolenie, to które już dawno na tamtym – podobno – innym i lepszym świecie przekazuje swoim następcom prawdy i przykazania. Uczy i wychowuje. Kanony, jakie spływają codziennie, stają się z czasem regułami. Nie zapisane, a utrwalone w tradycji pozwalają na życie zgodne z naturą. Z przydzielonymi obowiązkami, z normami. To z oczywistych praw i obyczajów wywodzą się te kanony i wzorce przyjmowane bez zastrzeżeń, bo przecież zweryfikowane przez życie nie raz i nie dwa. Wystarczy wyjrzeć za wioskę, stanąć na miedzy pod jaworem i popatrzeć na otaczający człowieka świat. Na ten horyzont załamany wąskim pasmem gór, na serdeczny krajobraz. Lizjerę błękitnych lasów pokrywających łagodne stoki domowych gór. Świętokrzyże, ojczyzna i ukochane miejsce. Góry przypominające każdego dnia przeszłość. Historia, która jak wiadomo powszechnie jest matką innych nauk. Rodzinna okolica, bezpieczny świat, azyl, w którym wszystko jest zawsze bezpieczne i sprawiedliwe. To są zamierzchłe, minione czasy. Poeta, który w trymiga napisał dzisiejszy kuplet doskonale wie jaka moc i potęga tkwi w ojcowiźnie. Jak wielkie znaczenie posiada organiczna praca u podstaw. Dlatego on nie filozofuje, nie mądruje się zbytnio, nie szuka zgrabnej metafory. Mówi jednoznacznie i prosto z mostu. Lud świętokrzyski to jest lud pracowity, a przez to godny największego szacunku. Niech ktoś powie, że nie należy się za pracę, jaką się codziennie wykonuje uznanie. Ależ należy, jak najbardziej należy. Co każdy – o ile tego nie wie – powinien zauważyć.