Susz owocowy dębniacki wpisany jest w województwie świętokrzyskim na Listę Produktów Tradycyjnych od 2010 roku. Jest ceniony za wyjątkową jakość i smak, który nadaje regionalnym, tradycyjnym potrawom.
Suszenie owoców jest najstarszą metodą ich konserwowania. Od wielu lat czynnością tą zajmowali się mieszkańcy wsi Dębniak, położonej w gminie Nowa Słupia. Susz dębniacki to owoce, które są suszone na starych, tradycyjnych suszarniach ziemnych metodą cieplno-dymną.
Od końca sierpnia do późnej jesieni suszenie stanowiło jedyne zajęcie mieszkańców. Przy każdym gospodarstwie stała jedna lub kilka takich suszarni, nad którymi przez całą jesień unosił się dym i zapach suszonych owoców. Owoce na susz pochodziły najczęściej z własnych sadów, w których rosły jabłonie, grusze czy śliwy. Tradycja suszenia owoców w Dębniaku przekazywana była z pokolenia na pokolenie, a w pracach z tym związanych uczestniczyły całe rodziny. Dzieci zbierały opadające owoce w sadach, kroiły jabłka na plasterki. Dorośli sypali owoce na skrzynki suszarni, pilnowali ognia, by nie wygasł lub nie palił się zbyt mocno. Przerzucali i wybierali wysuszone owoce.
Najbardziej popularną potrawą jest kompot wigilijny, zwany wodą gruszkową, ale susz owocowy był wykorzystywany także podstawę wielu innych potraw, m.in. garusu.
