Szczawik wiosenny – jedna z najczęściej występujących roślin w naszych lasach, choć jest niepozorny, ma bardzo wiele zastosowań. Od dawien dawna wykorzystuje się go w kuchni oraz przy leczeniu różnych dolegliwości.
Szczawik wiosenny to roślina wbrew pozorom i nazwie niespokrewniona ze szczawiem, który występuje na łąkach i z którego od setek lat przygotowujemy zupę. Podobieństwo występuje jednak w smaku.
Gatunek ten wymaga kwaśnej gleby, preferuje cieniste i wilgotne lasy, ale spotkać go można także na skraju łąki lub w zaroślach. W suchych lasach często rośnie w sąsiedztwie strumyków.
Szczawik wykorzystywany jest niemal w całości – cenne są zarówno jego liście, łodyżki, jak i kwiatostan. To bogate źródło witaminy C, ma właściwości moczopędne, dawniej używano go jako odtrutki przy zatruciach rtęcią oraz do leczenia krzywicy i miażdżycy. Liście szczawiku wiosennego są bogatym źródłem antyoksydantów. Zawarty w nim Beta-karoten, wspomaga układ odpornościowy, działa przeciwzapalnie i wyostrza wzrok.
Ze szczawiku można przyrządzać sałatki, zupy oraz napoje orzeźwiające. Można przyrządzić sobie również z niego napar, zalewając go wrzątkiem i po odczekaniu kilkunastu minut. Liście do suszenia najlepiej zbierać wiosną i wczesnym latem, kiedy mają najwięcej składników odżywczych.
Należy jednak uważać z jego spożyciem, ponieważ, zawiera dużą ilość szczawianów, niekorzystnych dla zdrowia.
