Trwa nabór wniosków o dopłaty bezpośrednie na rok 2023. Kłopoty sprawia nazewnictwo oraz rozróżnienie niektórych roślin uprawianych w gospodarstwach, do których rolnik może otrzymać dopłatę. Jak rozróżniać odmiany grochu, do których można uzyskać wsparcie dochodów związanych z produkcją roślin strączkowych wyjaśnia ekspert ze Świętokrzyskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego.
Jakie rośliny strączkowe są objęte wsparciem? „Płatnością objęta jest uprawa następujących roślin (również w przypadku upraw tych roślin w formie mieszanek): bobik; groch siewny, w tym peluszka, z wyłączeniem grochu siewnego cukrowego i grochu siewnego łuskowego; łubin biały; łubin wąskolistny; łubin żółty; soja zwyczajna. Wsparcie będzie zatem przyznawane do uprawy najważniejszych roślin strączkowych, mających istotne znaczenie jako komponent do produkcji pasz treściwych (śruty).”
Jak informuje Małgorzata Miłek: – O ile wszystkim wiadomo, jakie rośliny należą do strączkowych, o tyle problemem jest rozróżnienie tych roślin. Wielu starszych rolników bez problemu rozpoznawało peluszkę, groch siewny cukrowy i groch siewny łuskowy, jednak obecnie niektórym rolnikom sprawia to kłopot, ponieważ dawniej peluszka obok grochu siewnego (Pisum sativum) była klasyfikowana pod nazwą groch polny (Pisum arvense). Obecnie odmiany grochu siewnego w Krajowym Rejestrze podzielono na dwie grupy. Podział ten wynika z ze sposobu wykorzystania nasion i dodatkowo różnic morfologicznych grochu siewnego.
Pierwszą grupę stanowią odmiany ogólnoużytkowe, a drugą grupę odmiany pastewne, do której należy właśnie peluszka. Różnice między tymi grupami to m.in. kolor kwiatów. U odmian ogólnoużytkowych kwiaty są białe, a nasiona żółte. U odmian pastewnych (jak właśnie peluszka) kwiaty są kolorowe, a nasiona bocznie spłaszczone o zabarwieniu brązowym lub brązowozielonym, żółtym lub nawet wielobarwne – i co istotne – przeznaczone są na cele paszowe.
Groch zwyczajny należy do roślin jednorocznych z rodziny motylkowatych, do której należą również fasola, bób, soczewica, soja czy ciecierzyca. Jego owocem jest strąk, o kształcie podłużnej torebki, w której znajduje się od 3 do 12 bezbielmowych nasion.
Ze względu na budowę strąka wyróżnia się dwie odmiany botaniczne grochu:
- groch siewny łuskowy (Pisum sativum L. var. pachylobum)
- oraz groch siewny cukrowy (Pisum sativum L. var. saccharatum).
– Groch łuskowy posiada charakterystyczną pergaminową wyściółkę w strąku, w odróżnieniu od grochu cukrowego. Ponadto strąki grochu łuskowego po osiągnięciu dojrzałości zbiorczej pękają wzdłuż obu szwów. Wielkość, barwa nasion grochu siewnego łuskowego to cecha odmianowa, gdzie nasiona mogą być:
- gładkie, prawie idealne w kształcie
- pomarszczone, dojrzewające dłużej.
Tzw. zielony groszek to niedojrzałe nasiona grochu siewnego łuskowego, chętnie spożywanego na surowo. Tak więc groch i zielony groszek to jedno i to samo warzywo – informuje Małgorzata Miłek.
Cechą odróżniającą groch siewny cukrowy jest brak pergaminowej wyściółki w strąku, dlatego można spożywać go w stanie surowym w całości. Niedojrzały groch siewny cukrowy może być krótko gotowany i spożywany.
