Wszystko o włoszczyźnie. Skąd się u nas wzięła?

Włoszczyzna to zestaw warzyw, które niezbędne okazują się szczególnie w przygotowaniu zup. Bez niej nie mają one pożądanego smaku. Warzywa w takim składzie nadają się także na surówkę, sałakę, farsz do mięs, kruchych ciast czy zapiekanek.

Włoszczyzną popularnie nazywa się: marchewkę, pietruszkę, seler oraz por, czyli podstawowe składniki rosołu i wszelkich bulionów. Jej nazwa przypisuje się królowej Bonie, która rzekomo przywiozła te warzywa do Polski z Włoch. Prawda jest jednak taka, że marchew i pietruszka były w Polsce dobrze znane jeszcze przed czasami królowej Bony. Królowej zawdzięczamy jedynie pora i selera.

Oprócz walorów smakowych włoszczyzna ma także wiele witamin i składników odżywczych.

Co zawiera włoszczyzna?

Marchew – znajdują się w niej poprawiające stan skóry witaminy A i K oraz witamina C niezbędna do utrzymania odporności organizmu. Warto spożywać ją też ze względu na sporą dawkę potasu, fosforu, sodu, wapnia i magnezu.

Pietruszka – niezwykle aromatyczne warzywo, które działa moczopędnie więc neutralizuje dolegliwości ze strony pęcherza i nerek. Poprawia także zdolności myślenia, zapamiętywania i koncentracji.

Seler – posiada wiele właściwości odżywczych, leczniczych a nawet… duchowych, ponieważ w niektórych kulturach jest ona uważana za źródło szczęścia.

Por – jarzyna ceniona szczególnie przez Holendrów, którzy przyrządzają z niej zarówno zupy, jak i drugie dania. Po ten składnik włoszczyzny należy sięgać jak najczęściej, ponieważ zawiera dobroczynny wapń, fosfor, potas, sód, żelazo, siarkę, witaminę A, C, a także witaminy z grupy B i PP!

Podstawą włoszczyzny w różnych krajach są nieco inne warzywa. Włoszczyzna we Włoszech stanowi bazę większości sosów do makaronu, w tym sosu bolognese, a nie wyłącznie kojarzonych u nas z nią zup. Ugotowane cebula, marchewka, por, ale także seler naciowy czy szalotka to cudowna, pachnąca i pełna wartości odżywczych podstawa do gotowania bardziej złożonych posiłków. Bardzo często, jak np. w Hiszpanii, mieszanka warzyw nie jest gotowana, jak u nas, ale mielona lub tarta, podsmażana na oliwie i dopiero w takiej formie gotowana. We Włoszech włoszczyznę nazywa się soffritto, w Niemczech suppengrun, w Ukrainie zazharka, a jej skład często uzupełniany jest o buraki. Niemcy uzupełniają suppengrun o nać pietruszki, tymianek, a poszczególne regiony mają także wiele dodatkowych, charakterystycznych dla nich dodatków. We Francji nacisk kładziony jest na proporcje. Ich wersja mieszanki warzyw nazywana mirepoix powinna zawierać cebulę, marchew i seler w proporcjach: 2-1-1.