Jarzynka z kwiatów mniszka, szparagi z łopianu czy brokuły z barszczu zwyczajnego – wiosna to czas dla roślin łąkowych o wielu właściwościach zdrowotnych. Jak zastosować je w kuchni?
Kwiatowa jarzynka z mniszka
Pąki mniszka lekarskiego (bez szypułek zawierających sok mleczny) smażymy krótko na oleju. Są doskonałe jako danie jarskie, np. z ryżem lub jako jarzynka do dania mięsnego. Ważne, żeby najpierw umyć pąki i pozbyć się owadów.
Mniszek swoje prozdrowotne właściwości zawdzięcza zawartości różnych substancji aktywnych, jak fenole, terpeny, białka, nienasycone kwasy tłuszczowe, ale także witaminy i minerały. Liście tej rośliny, są szczególnie bogate w polifenole, kumaryny seskwiterpenowe oraz flawonoidy, zawierają także dużo witaminy A. Jest to ilość większa od tej znajdującej się w korzeniu marchwi. W liściach mniszka znajdziemy także witaminy z grupy B (B1, B2, B6), ale również witaminę K oraz E. Warto odnotować także pokaźną ilość rozmaitych soli mineralnych, jak sole wapnia, magnezu, manganu, krzemu i żelaza. Dodatkowo zawiera niewielkie ilości pektyn, żywic i śluzów. Szeroki skład związków chemicznych sprawia, że może on wykazywać kompleksowe działanie na cały organizm. Mimo, że nie jest to lek to ilość jego zastosowań jest pokaźna.
Szparagi z łopianu
Młode przyrosty łopianu – łodygi (tylko te miękkie w środku) i liście obgotowujemy w wodzie, polewamy gorącym masełkiem ze zrumienioną bułką. Jest to danie wyrafinowane, smaczne i sycące.
Łopian potocznie nazywany jest dziadem lub rzepem, a to dlatego, że posiada zdolność do przyczepiania się do materiałów. Posiada wiele drogocennych właściwości, które wpływają pozytywnie na organizm. Ta roślina stosowana jest od wielu lat, znalazła swoje zastosowanie w ziołolecznictwie, a w niektórych krajach jest traktowana jako przysmak. Łopian wspomaga leczenie wielu dolegliwości, można go wykorzystywać do stosowania zewnętrznego i wewnętrznego.
Brokuły z barszczu zwyczajnego
Z nierozwiniętych pąków kwiatowych należy zdjąć błoniaste osłony, dobrze wypłukać, panierować w bułce i smażyć na oleju. Można je również tylko lekko obgotować, posolić, polać sosem z jogurtu i roztartego ząbka czosnku.
Nawet zwykłe danie zyska, jeśli udekorujemy je listkami lub kwiatami. Do dań słodkich można użyć kwiatów fiołka, koniczyny, groszku, mniszka, nasturcji. Daniom mięsnym i sałatkom urody doda kwiat czosnku, szczypiorku, bluszczyka kurdybanka.
Barszcz zwyczajny to gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Występuje w całej niemal Europie, w dużej części Azji i w Maroku, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza obszarami swojego rodzimego występowania. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.
Stosowano go do zmniejszania obrzęków i przeciw biegunce. Surowiec zielarski to ziele, owoce i korzeń. Kłącze zawiera cukry, argininę i glutaminę. Dojrzałe owoce zawierają 3 proc. olejku eterycznego, niedojrzałe dodatkowo alkohol metylowy i etylowy oraz heraklinę, przez co ich spożycie może powodować zatrucia zwierząt gospodarskich. W liściach i kwiatach znajdują się związki flawonowe, żywicowe i sole mineralne.
W Europie Środkowej do XIX w. barszcz był powszechnie wykorzystywanym źródłem pożywienia, choć w Polsce wyszedł z powszechnego jadłospisu już w XVIII w.
