Owoce orzecha włoskiego – gatunku popularnego w Polsce – dojrzewają u nas pod koniec września i w październiku, kiedy mięsista, zielona okrywa odpada, a owoc jest gotowy do zbioru. Orzech włoski nie jest trudny w uprawie, a jesień to dobry czas, aby posadzić go w ogrodzie lub założyć plantację, tym bardziej, że popyt na orzechy wciąż rośnie, a ceny szybują w górę.
Warto mieć w ogrodzie choć jeden egzemplarz orzecha włoskiego, ale trzeba też wiedzieć, że drzewo to mocno się rozrasta i osiągać może nawet 20 m wysokości! Nowo posadzone rośliny, w zależności od warunków uprawy i odmiany, rozpoczynają owocowanie po 2-4 latach od posadzenia.
Odmiany orzecha włoskiego
Jest ich wiele. Są odmiany późne i wczesne, a także takie o większych lub mniejszych owocach. Najbardziej znane odmiany orzecha włoskiego to:
- Orzech włoski Jacek – polska odmiana, uważana za najlepszą, jest bardzo popularna. To jedna z najplenniejszych odmian, owocuje regularnie i obficie. Szybko rośnie i tworzy rozłożystą koronę. Dojrzałe owoce orzecha włoskiego mają kształt owalny, długość 5-6 cm i średnicę 3-4 cm.
- Orzech włoski Koszycki – polska odmiana, jej wzrost jest słaby i nadaje się do niewielkich ogrodów. Kwiaty tej odmiany są odporne na przymrozki wiosenne, drzewo jest odporne na choroby, owocuje w drugim roku po posadzeniu.
- Orzech włoski Leopold – polska odmiana o bardzo słabym wzroście, dzięki czemu może być sadzona w mniejszych ogrodach. Jest odmianą średnio wczesną. Drzewo odporne jest na choroby. Owocuje już w drugim roku po sadzeniu. Owoce są średniej wielkości.
- Orzech włoski Apollo – odmiana o średnim wzroście, pochodzi z Czech, owocuje w trzecim roku od posadzenia, owoce ma średniej wielkości.
- Orzech włoski Jupiter – polska odmiana, średnio późna, wzrost średni, owocuje w trzecim roku po posadzeniu, ma smaczne owoce o nieco jajowatym kształcie.
- Orzech włoski Wiśnicz czerwony – odmiana bardzo późna o silnym wzroście, owoc jest bardzo duży, ma wielkość niemal jak piłka do tenisa, miąższ różowawy, najlepiej spożywać go na świeżo, owocuje w trzecim roku po posadzeniu, ogólnie zdrowo rozwija się, jest odporny na choroby.
- Orzech włoski Mleczny wczesny – polska odmiana, bardzo wczesna, wzrost średni i kulisty, owoc duży, najlepiej nadaje się do spożywania na świeżo, kwiaty są odporne na wiosenne przymrozki, drzewo rozwija się zdrowo.
Uprawa, wymagania
Uprawa orzecha włoskiego udaje się dobrze na glebach żyznych, najlepiej wapiennych. Źle rośnie na terenach podmokłych o zbyt ciężkich i zwięzłych glebach. Preferuje stanowiska słoneczne i ciepłe. Jest odporny na mróz, może być uprawiany na terenie całego kraju. Ma dużą zdolność regenerowania uszkodzeń po surowych zimach. Drzewa orzecha włoskiego często bywają natomiast uszkadzane przez późne majowe przymrozki, powodujące zamieranie i czarnienie delikatnych, rozwijających się pąków kwiatowych.
Sadzenie
Przed posadzeniem orzecha włoskiego warto już rok wcześniej przygotować odpowiednio podłoże. Przede wszystkim trzeba regularnie teren odchwaszczać. Drzewko sadzi się w głęboko przekopaną ziemię, ponieważ orzech wytarza palowy system korzeniowy. Bardzo ważne jest również nawiezienie gleby obornikiem lub kompostem. Nawożenie musi być bardziej intensywne na glebach ubogich, piaszczystych. Uprawa orzecha włoskiego najlepiej udaje się na glebie o odczynie pH 6,5-7,5.
Orzech włoski sadzimy jesienią lub wczesną wiosną, gdy pąki i całe drzewo jest w stanie spoczynku. Sadzenie jesienne – w październiku i listopadzie – daje najlepsze wyniki, ale wiąże się z ryzykiem przemarznięcia młodego drzewka, dlatego po posadzeniu wokół pędu należy usypać kopczyk z ziemi i dodatkowo ocieplić go liśćmi, kompostem lub gałązkami iglastymi. Usypany kopczyk powinien być na tyle wysoki, aby chronił miejsce szczepienia.
Wiosenne sadzenie orzecha włoskiego powoduje, że wegetacja drzewa zaczyna się później. Często też, gdy wiosna jest zbyt sucha, drzewa mogą osłabić się lub nawet zacząć chorować, dlatego orzechy sadzone wiosną trzeba w pierwszych miesiącach regularnie nawadniać.
